We wczesnym średniowieczu powstał na prawym brzegu Regi gród obronny Pomorzan, przy którym wytworzyło się podgrodzie. Podgrodzie stało się zalążkiem miasta – skupiała się tam ludność rzemieślniczo-handlowa, pełniło też funkcje administracyjno-wojskowe. Pierwsze wzmianki o Łobzie pochodzą z 1271. Jest w nich mowa rycerzu Wolfie Borko jako pana na Łobzie – „dominus de Lobis”. Dalsze losy Łobza łączą się z losami rodu Borków, którzy byli właścicielami miasta i okolic.
Łobez znalazł się wśród miejscowości, które jako pierwsze otrzymały prawa miejskie – już w 1295 roku figuruje jako „miasto”, w 1348 zaś dostał potwierdzenie swoich praw miejskich według prawa lubeckiego. W XIV wieku występuje już burmistrz i rada miejska. Wtedy też Łobez otoczono murami, które przetrwały do XVIII wieku. W 1460 uzyskał własne sądownictwo. Borkowie wznieśli też w Łobzie zamek, który przetrwał do XVIII wieku. W roku 1295 przy podziale Pomorza obszary nad Regą z Łobzem przypadły wołogoskiej linii książąt pomorskich. W 1648 miasto weszło w skład Brandenburgii, a od 1701 w skład Królestwa Prus, które od 1871 weszło w skład Cesarstwa Niemieckiego. W latach 1818-1945 miasto administracyjnie należało do powiatu Regenwalde, początkowo z siedzibą w Resku, a od roku 1860 z siedzibą w Łobzie.
Decyzją władz Królestwa Prus w Świętoborcu w roku 1876 powstaje Pomorska Stadnina Koni w Łobzie (Pommersches Landgestüt Labes), której założycielem i pierwszym dyrektorem zostaje Julius von Schlütter (wcześniej komisaryczny koniuszy - nominacja z rąk barona Ferdinanda von Münchhausena z dniem 10.04.1876). Julius von Schlütter pochodził ze Stade i przez wiele lat był oficerem dragonów w Celle. W roku 1874 wystąpił z wojska i wraz z częścią swoich podwładnych brał czynny udział w budowie łobeskiej stadniny. Zasadniczym zadaniem stadniny było uszlachetnianie koni hodowanych na Pomorzu, gdzie już w roku 1887 roku stado liczyło 200 ogierów, przeważnie półkrwi arabskiej. Nocą 2.03.1945 koniuszy Johannes Althaus ze stadem około 350 koni i źrebiąt (w tym konie pełnej krwi) ruszył na zachód, aby w ten sposób uratować przed Armią Czerwoną łobeskie konie. W Konarzewie k. Nowogardu zostają zatrzymani przez Rosjan, gdzie postrzelony Althaus umiera 3.03.1945. Łobeskie konie zostały zagarnięte przez Rosjan i razem z młodymi chłopcami (Niemcy) pilnującymi stado, oraz 17-tu zatrzymanymi w międzyczasie Francuzami (jeńcy obozów pracy) i innymi końmi wywiezione na Krym i w góry Kaukazu. Kobiety i młode dziewczęta (prawdopodobnie Niemki i Polki) idące razem z transportem koni nie zostały wywiezione wraz z końmi, ale w brutalny sposób zgwałcone. Tylko niewielka część hodowli zachowała się w Łobzie (wg byłego weterynarza stadniny - dr Froehlich).
W roku 1922 mieszkańcy miasta postanawiają uczcić pamięć 208 poległych na I wojnie światowej mieszkańców Łobza i postawić im pomnika Rolanda na specjalnie usypanym do tego celu kopcu, gdzie całość budowy ma zostać sfinansowana z dobrowolnych darowizn i zbudowana w czynie społecznym z pomocą 1.096 bezrobotnych osób. Autorem projektu został berliński architekt Hans Demann a całość opracowała pracownia Fritza Richtera-Elsnera (ur. 08.01.1884 w Köppelsdorf lub Berlin, zm.? Studia w Berlinie, rzeźbiarz, działał do 1930 czynnie w Berlin-Friedrichshagen, prawdopodobnie ostatnia praca - 1943 r. fontanna w Złotoryja). Nad całością prac związanych z budową pieczę miał porucznik Schultze. Mieszkańcy miasta przepracowali łączni 4850 godzin, przewieźli 1360 m³ ziemi i około 300 ton materiału kamiennego sprowadzono do budowy budowli megalitycznych (Megalit, Kromlech, Kamienie runiczne), gdzie na stoku kopca sztuczne kurhany wznosiły się stopniowo w górę. Pomnik wraz z postumentem mierzył 10,5 m i był widoczny z każdego punktu miasta, a sam Kopiec Rolanda (Wzgórze Rolanda) ma obecnie ok.100 metrów wysokości, gdzie licząc od poziomu obecnego cmentarza rzeczywistą wysokość kopca można szacować na kilkanaście metrów. W dniu 1.08.1926 ma miejsce uroczyste odsłonięcie pomnika, przedstawiającego rycerza na cokole oraz 7 kolumn. Na odsłonięcie przybył prezydent Rzeszy (Republiki Weimarskiej)– Paul von Hindenburg. Koszt cementu do odlania postumentu, cokoła kolumny i figury pomnika szacuje się na 25 000 marek. Jeżeli podliczyć wartość wszystkich prac oraz koszta materiałowe, wynosiłyby one razem ponad 80 000 marek. W roku 1931 wytwórnia filmowa Kulturfilm Erich Puchstein nakręciła niemy 12-minutowy film Heldentum - Volkstum - Heimatkunst (Inna nazwa: Die Stadt im Osten) o pomniku Rolanda z widokiem na Łobez (reżyser - Fritz Puchstein (*07.10.1893 Łobez - †31.03.1968 Wiedeń, reżyser, operator i aktor[21][22][23][24]), scenariusz - Fritz Richter-Elsner, zdjęcia - Fritz Puchstein, producent - Erika Puchstein, wywórnia - Kulturfilm E. Puchstein (Königsberg i. Pr., Beeethovenstr. 45).
Aukcyjna - Allegro nr. 3812318128, obieg 1911 rok.jpg
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
