Pierwsza wzmianka o Iwięcinie pochodzi z 1262 roku. W dyplomie wystawionym przez księcia Wisława II w lutym 1271 roku na prośbę opata klasztoru w Bukowie znajduje się potwierdzenie istnienia wioski.
W 1278 roku biskup kamieński Hermann von Gleichen sprzedał Iwięcino klasztorowi cystersów z Bukow. W roku 1299 miał miejsce spór między rycerzem Detlewem von Stetz a klasztorem o granicę między Iwięcinem i Rzepkowem.
Najprawdopodobniej w XIV wieku założono parafię w Iwięcinie, jednak potwierdzenie jej istnienia znajduje się dopiero w protokołach wizytacji kościołów domeny darłowskiej z lat 1537 i 1545. Do około połowy XIV wieku w akcji lokacji nowych osad przeniesiono wioskę na prawo niemieckie.
W 1512 pochodzący z Iwięcina mistrz Andrzej Wencel wykonał poliptyk dla kościoła pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny w Koszalinie.
W 1912 wieś zelektryfikowano, przyłączając do elektrowni w Słupsku. W późniejszych latach przeniesiono podłączenie do Białogardu. Iwięcino obejmowało wtedy obszar 1250,9 ha (12,509 km2) i miało największą powierzchnię w powiecie sławieńskim. W latach 20. XX wieku wybudowano drogę z Iwięcina do Suchej przez Wierciszewo. Przy rozwidleniu dróg wiejskich zasadzono dwa dęby dla upamiętnienia poległych w czasie wojny francusko-pruskiej w latach 1870-1871 oraz wzniesiono kamienny pomnik zwieńczony krzyżem maltańskim poległym w czasie I wojny światowej.
W roku 1939 wieś zamieszkiwało 541 mieszkańców w 132 domach, z których 32 trudniło się rzemiosłem, 5 handlem i komunikacją, 11 było urzędnikami, a pozostali uprawiali rolę. W Iwięcinie przeważały gospodarstwa średnie:
* 16 gospodarstw o powierzchni do 5 ha,
* 28 gospodarstw o powierzchni od 5 do 10 ha,
* 30 gospodarstw o powierzchni od 10 do 20 ha,
* 8 gospodarstw o powierzchni ponad 20 ha.
Pierwsi polscy osadnicy po II wojnie światowej przybyli do Iwięcina już w maj 1945 roku. W latach 70. XX wieku wieś posiadała dom kultury, remizę strażacką, szkołę, ośrodek zdrowia, leśniczówkę i sklep. Mieszkańcy zajmowali się głównie rolnictwem. W 2006 otwarto współfinansowaną ze środków unijnych świetlicę wiejską. Koszt inwestycji wyniósł 500 tysięcy złotych. Jest to jedyna wiejska świetlica w powiecie koszalińskim, w której można korzystać z Internetu.
Kościół w Iwięcinie.
Kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Polski jest najstarszym i najcenniejszym zabytkiem we wsi Iwięcino. Od roku 1960 kościół wraz z otoczeniem (drzewostan i trzy drewniane bramy w ogrodzeniu cmentarnym pochodzące z roku 1725, połowy XVIII i połowy XIX wieku) znajduje się w rejestrze zabytków (nr rej. 293 z dnia 27 września 1960 r.).Kościół w Iwięcinie powstał pod koniec XIV wieku z inicjatywy cystersów z klasztoru w Bukowie Morskim. Pierwotnie budynek miał 4 wieże, jednak kiedy w roku 1732 piorun zniszczył dwie z nich, odbudowano tylko jedną. Nadano jej pochylenie w kierunku zachodnim aby uchronić ją przed częstymi, silnymi wiatrami zachodnimi. Wieża i nawa kościoła były pokryte gontami dębowymi.
W 1535 roku, w wyniku reformacji kościół przejęli protestanci. Do 1945 w Iwięcinie pracowało 15 pastorów. Spośród nich najdłużej, 50 lat, pełnił swój urząd pastor Mevius. Stary cmentarz, otoczony kamiennym wałem posiadał 3 bramy wejściowe. Każda z nich podlegała jednej z trzech podległych wsi - były to: Iwięcino, Wierciszewo i Belkowo. Ściśle przestrzegano, aby mieszkańcy korzystali wyłącznie z bramy, która do nich należy. Bramy Wierciszewa i Belkowa były znacznie szersze, ponieważ przy nich pastor odprawiał uroczystości pogrzebowe. W Iwięcinie natomiast odbywały się one w domach zmarłych. Każdą z bram zdobiły rzeźbione napisy:
* brama dla Belkowa: "Tu mors, eris porta coeli" (łac. O, śmierci - ty staniesz się bramą do nieba),
* brama dla Wierciszewa: "Gehet zu seinem Toren ein mit Danken" (niem. Przestępujcie Jego bramy z wdzięcznością),
Napis na bramie dla Iwięcina, pochodzącej z 1725 roku, stał się z czasem nieczytelny.
Na jednej ze ścian kościoła wisiało duże epitafium, wyrzeźbione przez pastora Zeidlera, który sprawował swój urząd w latach 1635-1676.
W 1697 roku, za czasów pastora Malichiusa, wykonano na deskach stanowiących sufit kościoła malowidło przestawiające Sąd Ostateczny. W późniejszych latach zostało ono pokryte warstwą tynku. Odkryto je ponownie dopiero w roku 1908. Wtedy również przeniesiono ze strychu kościoła zabytkowy 12-ramienny lichtarz oraz korony znad ambony i chrzcielnicy.
Ołtarz kościoła pochodzi z 1622 roku. Zawiera między innymi rzeźby przedstawiające Jezusa Dobrego Pasterza, Mojżesza z tablicami Dekalogu oraz scenę Ukrzyżowania. Na ścianie kościoła wisi obraz olejny przedstawiający właścicielkę majątku Rzepkowo Katarzynę Marię von Bulgrin. Najstarszy i najmniejszy dzwon w wieży kościoła pochodzi z 1417 roku. Organy wykonano w roku 1908.
W 1998 roku byli niemieccy mieszkańcy wsi ufundowali pomnik ku czci wszystkich zmarłych mieszkańców tych ziem. Odprawiono uroczyste nabożeństwo z udziałem pastora kościoła ewangelickiego. W 2001 roku, kosztem ponad 80 tys. złotych została odnowiona zabytkowa ambona(architektura) z roku 1688. W roku 2008 kosztem około 45 tys. zł odrestaurowano zabytkowe, renesansowe ławy.
Aukcyjna - ebay nr. 160585649155, obieg 1926 rok.jpg
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
