Obecna nazwa miejscowości Chociwel kształtowała się różnie na przestrzeni dziejów. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z 1190 r. Wówczas to ród Wedlów zawładnął słowiańską osadą leżącą na szlaku handlowym prowadzącym ze Szczecina i Stargardu na Pomorze Wschodnie. Wówczas nadano jej nazwę Fryenwalde. Z 1321 r. pochodzi informacja, że miejscowość tę określano jako Vredenwalde, natomiast w 1329 r. jako Nove Vrigenwalde. W 1338 r. nadano miejscowości prawa miejskie. W tym czasie funkcjonowała nazwa Wreinwaldis, która w 1492 r. została zmieniona na Nygen Vrigenwalde. Ostatecznie pozostała nazwa Freinwalde, która w wolnym tłumaczeniu oznaczała osadę położoną w otwartym lesie lub polu. Polska nazwa powstała dopiero po II wojnie światowej i jest nawiązaniem do XIV-wiecznej nazwy pobliskiego jeziora - Kotzavil. Krótko po wojnie przejściowa nazwa miasta brzmiała Chociwół, ostatecznie jednak zgodzono się na Chociwel.
Z zachowanych materiałów archiwalnych wynika, że osady plemion słowiańskich w okolicach Chociwla istniały już w okresie między VI a VIII wiekiem. Po 967 r. Pomorze zostało włączone do Polski. Funkcje polityczne oraz administracyjne na tym obszarze sprawowali kasztelanowie.
Brak jakichkolwiek źródeł traktujących o najwcześniejszych dziejach Chociwla. Najstarsze źródła pisane pochodzą z 1321 roku. Wynika z nich, że Chociwel był już wówczas zorganizowanym ośrodkiem miejskim. Dnia 12.03.1338 r., dzięki staraniom ówczesnych właścicieli miasta - braci Wede i Hruning Wedlów sporządzono dokument lokacyjny miasta Chociwel. Określono w nim podległe miastu tereny oraz jego przywileje. Chociwel został lokowany na prawie brandenburskim. W 1600 r. nastąpiła ponowna lokacja miasta, również za sprawą właścicieli z rodu Wedlów, tym razem miasto lokowano jednak na prawie lubeckim.
W okresie pomiędzy jedną lokacją a drugą miasto znacznie się rozwinęło. Posiadało już potężne fortyfikacje, szpital oraz szkołę, a także budowany przez ponad pół wieku gotycki kościół farny. Na jakiś czas rozwój miasta zahamował pożar, który wybuchł 1492 roku. Istotną rolę w mieście odgrywał handel, Chociwel znajdował się bowiem na szlaku łączącym Brandenburgię z Pomorzem. Odbywały się tam cztery jarmarki w ciągu roku. Według danych z 1628 r. w mieście znajdowały się 93 budynki mieszkalne i 50 innych zabudowań. Okres wojny trzydziestoletniej (1618-1648) był dla miasta tragiczny w skutkach, tym bardziej że jednocześnie nawiedziła je zaraza. W jej wyniku populacja Chociwla zmniejszyła się aż o połowę. Ostatecznego zniszczenia dokonał ogromny pożar z 1660 roku. W późniejszych latach miasto również nie zaznało spokoju. Ponieważ Chociwel leżał na granicy oddzielającej Marchię Brandenburską od obszaru rządzonego przez książąt pomorskich, miasto nieustannie stanowiło przedmiot sporu, który zakończył dopiero traktat westfalski (1648 r.), w wyniku którego Chociwel został włączony do Branderburgii (a od 1701 r. królestwa Prus). W 1655 r. miasto zostało zrabowane przez wojska szwedzkie.
Od początku XVIII w. Chociwel powoli się odbudowywał, mimo iż nadal nękały go okresowe wojny i niepokoje. Szybszy rozwój był możliwy m.in. dzięki wybudowaniu połączenia drogowego ze Stargardem (1843 r.) oraz kolejowego na trasie Stargard-Łobez (1859 r.). Poprawiono również drogi lokalne, a nową zabudowę miejską wznoszono w konstrukcji ryglowej. Rozebrano mury miejskie wraz ze zniszczonymi bramami a w miejscu wałów założono ogrody, co uczyniło Chociwel miastem otwartym. W 1861 r. liczba ludności miasta wynosiła 2200 osób. Mieszkańcy Chociwela utrzymywali się głównie z rolnictwa, handlu i rzemiosła. Wyszynkiem piwa zajmowano się już od 1719 r., powstały również punkty pędzenia wódki. W mieście działały dwa młyny wodne i dwa wiatraki. Młyn zbożowy miał także zainstalowane urządzenia tartaczne i tłocznie oleju, a w latach sześćdziesiątych XIX w. otrzymał maszynę parową. Drugi młyn słodowy miał również urządzenia tartaczne i związany był z miejscowym browarem.
Początek XX w. był dalszym okresem intensywnego rozwoju miasta. W związku z tym nastąpiło porządkowanie ciągów ulicznych, ustalono granice między ulicami a posesjami, a także nadano nazwy ulicom i numery posesjom. Miasto było wówczas oświetlone latarniami olejowymi. Oświetlenie elektryczne uzyskało dopiero w 1925 r., w wyniku wybudowania elektrowni wodnej przy ujściu wód z jeziora Starzyc do rzeki Krąpiel. Liczba ludności szybko rosła, ponieważ w ustroju miasta zniesiono ograniczenia utrudniające wpis do ksiąg miejskich. W 1933 r. liczba ludności wynosiła 3277 osób. Najwcześniej rozwinęło się w Chociwlu szkolnictwo powszechne - były tam dwie szkoły prowadzone zarówno przez duchownych, jak i przez nauczycieli świeckich. W dalszym ciągu głównym źródłem utrzymania ludności było rolnictwo, ale uprawa roli była bardziej nowoczesna dzięki znacznemu umaszynowieniu i stosowaniu płodozmianu, oraz uprawie roślin motylkowych. Unowocześniono też handel; w obiegu pojawiły się nowe towary, jak np. kawa, kakao, herbata, wino, cygara, papierosy, środki do leczenia zwierząt czy oleje do maszyn. Nadal istniał dom handlowy, założony jeszcze w 1775 roku, tzw. Konfhaus Dobrin. Do 1939 r. w mieście odbywało się 8 jarmarków rocznie. Od 1945 r. Chociwel ponownie znajduje się w granicach państwa polskiego.
Aukcyjna - ebay nr. 400481360621.jpg
Plik ściągnięto 9321 raz(y) 90,48 KB
Aukcyjna - ebay nr. 230758241478, obieg 1927 rok.jpg
Plik ściągnięto 9321 raz(y) 88,3 KB
Aukcyjna - ebay nr. 400480493061, obieg 1907 rok.jpeg
Plik ściągnięto 9321 raz(y) 119,99 KB
Aukcyjna - ebay nr. 370987642190, obieg 1920 rok.jpeg
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
