Gryfice uzyskały lubeckie prawa miejskie w roku 1262 z rąk księcia Warcisława III. Miasto nosiło wówczas nazwę Nowe Miasto nad Regą (łac. Nova civitas supra Regam). Dopiero książę Barnim I zmienił nazwę miasta na Gryfia Góra - miasto nad Regą (łac. Civitat Griphemberch super Regam)[1.1]. Niemiecka nazwa miasta, Greifenberg in Pommern, wywodzi się od łacińskiej nazwy griphus i późniejszego niemieckiego słowa Grief(f) bądź też Greif(f) (pol. gryf). Drugi człon -berg jest typowy dla nazw miast niemieckich i oznacza górę. Nazwę tę można tłumaczyć jako „Gryfia Góra” lub „Góra Gryfitów”, co ma swoje odniesienie do nazwy dynastii książąt zachodniopomorskich, która ufundowała miasto, i od której przyjęło ono gryfa do herbu. W 1945 roku władze komunistyczne nadały miastu nazwę Zagórze (od czerwca 1945 do czerwca 1946 r.). Obecna nazwa Gryfice obowiązuje od czerwca 1946 r. We wczesnym średniowieczu tereny ziemi gryfickiej zamieszkiwały plemiona Pomorzan zachodnich, a następnie obszary te dostały się na krótko pod panowanie Mieszka I i Bolesława Krzywoustego. W XIII wieku, w okresie kiedy na Pomorzu panowali książęta Warcisław III i Barnim I, z połączenia trzech wsi powstało miasto, które, jak już zostało wspomniane, otrzymało w 1262 roku prawa miejskie wraz z prawem do wyrębu lasów, żeglugi po rzece Redze i na wodach przybrzeżnych. Zostało ono również czasowo zwolnienie od podatku i ceł. Dogodne położenie na skrzyżowaniu ważnego szlaku handlowego - spławnej rzeki Regi, łączącej ważne ośrodki miejskie Wolin i Kołobrzeg, warunkowały rozwój Gryfic, którego podstawą była rodzima wymiana towarowa oraz rozwój lokalnej produkcji rzemieślniczej. Obsadzano liczne sołectwa, młyny i karczmy. Z eksportem gryfickich towarów wiązały się doroczne targi; największe z nich to jarmark „świętego Gawła” (10 października), targi miodowe (30 września) oraz targi drobiarskie. W mieście istniały dwie gildie - kupców oraz piwowarów. Handel morski i żegluga na rzece kwitły, a w XIV wieku Gryfice stały się pośrednim członkiem Hanzy, choć za uchylanie się od zarządzeń w sprawie targów rybnych w Skanii miasto zostało w roku 1365 usunięte ze związku na trzy lata. W 1464 roku Otton III nadał Gryficom przywilej bicia własnej monety, którego jednak miasto nigdy nie wykorzystało. W latach 60. wieku XVI przez miasto przeszło wojsko brunszwickie (była to tzw. I wojna północna), co spowodowało wiele zniszczeń i strat w gospodarce miejskiej. Wynikiem tego był regres gospodarczy trwający aż do drugiej połowy XVII wieku. Wojna trzydziestoletnia, która wybuchła w 1618 roku oraz epidemia dżumy również nie oszczędziły miasta, którego rozwój został ponownie zahamowany. Na mocy pokoju westfalskiego z Osnabrück w roku 1648 Gryfice zostały włączone do Brandenburgii-Prus. W połowie XVII wieku rozpoczęto odbudowę miasta, którą przerwał potop szwedzki, czyli II wojna północna. Kolejne ożywienie gospodarcze w mieście nastąpiło w XVIII wieku, już po wojnie siedmioletniej. Przyczyną tego ożywienia były patenty rządowe nadawane obcym rzemieślnikom (w połowie XVIII wieku), które zachęcały do osiedlania się na terenie Gryfic i w okolicach. Jednak początek XIX wieku przyniósł miastu kolejną wojnę, tym razem wojnę napoleońską. Walki trwały do 1808 roku, kiedy to ostatni żołnierze francuscy opuścili miasto. W latach powojennych liczba ludności w mieście wzrosła, co doprowadziło do rozbudowy miasta i powstania nowej dzielnicy - gryfickiego Nowego Miasta. Ożywił się handel, zaczęto inwestować w szkolnictwo, pojawiły się również pierwsze w mieście gazety. Od 1816 roku miasto stało się siedzibą powiatu w rejencji szczecińskiej - prowincji Pomorze. Przełom XIX-XX wieku przyniósł dalszy rozwój gospodarczy miasta, na którego terenie wybudowano cukrownię, fabrykę wyrobów ceramicznych i pieców, krochmalnię oraz fabrykę marmolady. W 1882 roku Gryfice uzyskały połączenie kolejowe dzięki budowie linii z Dąbia do Kołobrzegu. Ułatwiło to znacznie transport płodów rolnych do większych miast i portów. W roku 1896 zakończono budowę pierwszej wąskotorowej linii kolejowej przez Popiele do Niechorza, a w 1905 roku oddano do użytku most żelbetonowy, łączący śródmieście z prawym brzegiem miasta. W okresie przed wybuchem I wojny światowej miasto stopniowo się rozwijało, mimo dość znacznej migracji ludności do krajów zamorskich czy większych ośrodków miejskich. Rozwój ten utrzymywał się również w okresie wojny, brak jednak konkretnych informacji mówiących jak toczyły się losy miasta w tym czasie. W okresie międzywojennym w istniały w Gryficach dwa wielkie zakłady przemysłowe - fabryka płatków ziemniaczanych i cukrownia. Istniała również fabryka przetworów owocowych i cementownia, rozwijał się ośrodek przemysłu tkackiego. W wyniku rozwoju przemysłowego zwiększyła się liczba ludności. Propaganda partii nazistowskiej w Gryfinie była coraz silniejsza, a w ramach przygotowań do wojny na terenie miasta organizowano rezerwy żywnościowe, intensyfikując rolnictwo do granic możliwości. Po kampanii wrześniowej w 1939 roku, będącej początkiem II wojny światowej, oblicze Gryfic zostało zupełnie odmienione. W mieście i okolicy zatrudniono wielu jeńców, przybyli tam również mieszkańcy Generalnej Guberni pochwyceni w ulicznych łapankach i rekrutowani przymusowo na terenach kielecczyzny i lubelszczyzny. Znaleźli oni zatrudnienie w podgryfickich majątkach rolnych oraz przemyśle na obszarze miasta. Od połowy roku 1943 do Gryfic zaczęli napływać mieszkańcy z terenów zagrożonych nalotami lotniczymi. Gryfice były bowiem miastem stosunkowo bezpiecznym, gdyż położone były na obszarze typowo rolniczym i nie miały żadnego strategicznego znaczenia. Od stycznia 1945 roku rozpoczęły się masowe migracje ludności niemieckiej, a Gryfice znalazły się na jednej z trzech głównych tras, którymi przemieszczały się zorganizowane konwoje ewakuacyjne oraz grupy uciekinierów ze wschodu. 1 marca 1945 roku w ramach operacji pomorskiej wojska radzieckie 1. Frontu Białoruskiego rozpoczęły atak na niemiecką Grupę Armii „Weichsel”, która broniła Pomorza, jednak w Gryficach ogłoszono alarm dopiero w nocy z 4 na 5 marca 1945 roku. W wyniku działań wojennych ok. 40% zabudowań uległo zniszczeniu, a żołnierze rosyjscy dopuścili się na miejscowej ludności gwałtów, mordów i grabieży.
Aukcyjna - Allegro nr. 3719736974.jpg
Plik ściągnięto 7740 raz(y) 81,46 KB
Aukcyjna - Allegro nr. 3793586326.jpg
Plik ściągnięto 7740 raz(y) 30,66 KB
Aukcyjna - ebay nr. 231098976714.jpg
Plik ściągnięto 7740 raz(y) 36,98 KB
Aukcyjna - ebay nr. 360808482009, obieg 1910 rok.jpg
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
