Znaleziska archeologiczne wskazują, że osadnictwo na terenie dzisiejszego Złocieńca rozwinęło się już w epoce kamienia, czyli ok. 3500-2500 lat p.n.e. Jednak pierwsze osady plemienne, zwane Drawianami, powstały dopiero w VIII-IX wieku. W wieku X wraz całym Pomorzem miasto znalazło się pod panowaniem Mieszka I, natomiast za czasów Bolesława Chrobrego i Mieszka II istniało na tym obszarze niezależne księstwo. W XIII wieku Złocieniec wszedł w skład prowincji brandenburskiej - Nowej Marchii. Na początku XIV wieku, w roku 1303, Księstwo Zachodniopomorskie utraciło te ziemie. Stały się one wówczas lennem Ludolfa Wedla. W tym okresie wzniesiono również zamek, którego ruiny zachowały się do dziś. Pierwsza wzmianka o mieście, zwanym wtedy Falkenburg, pochodzi z 1311 roku, i znajduje się w dokumencie, w którym margrabiowie niemieccy oraz biskup Poznania ustalali wysokość należnych Poznaniowi dziesięcin. Brandenburskie prawa miejskie Złocieniec otrzymał w roku 1333 z rąk panów von Wedel i Lüdecke. W 1384 roku właścicielem połowy zamku został Ekhard von dem Walde, a cztery lata później cały gród zniszczyli Krzyżacy. W 1433 roku, kiedy oddziały Husytów wraz z polskim wojskiem stanęły pod miastem, właściciele zamku złożyli hołd królowi polskiemu. W latach 1401-1454 miasto należało do Zakonu, a od 1454 roku do państwa Brandenburgia-Prusy. W 1518 roku Złocieniec stał się własnością rodu Borków, a w połowie tego wieku przestał być miastem prywatnym. Wiek XVII i pierwsza połowa wieku XVIII to powolny upadek miasta, spowodowany m.in. wojną trzydziestoletnią, epidemią dżumy, pożarami, oraz wojną siedmioletnią. W roku 1750 w mieście było tylko 953 mieszkańców. W roku 1816 dawne miasto Nowej Marchii stało się częścią Pomorza, a drugiej połowie XVIII wieku Złocieniec zaczął się rozwijać. Stał się istotnym centrum produkcji sukna i płótna. Istniała tam wtedy również pierwsza na Pomorzu przędzalnia mechaniczna o napędzie parowym, założona przez miejscowego kupca nazwiskiem Klatte w 1838 roku. W latach 1878-1903 uruchomiono połączenia kolejowe, najpierw na trasie Runowo-Drawsko-Złocieniec-Szczecinek, a następnie do Połczyna Zdroju. Liczba mieszkańców miasta wynosiła już wówczas 4 702. Po I wojnie światowej Złocieniec był miastem dobrze rozwiniętym gospodarczo, dużą rolę odgrywał w nim przemysł włókienniczy, drzewny i ceramiczny. Po zakończeniu II wojny światowej miejscowym rolnikom wręczono akty nadania ziemi i uruchomiono instytucje komunalne.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum